Υμηττός Ιανουάριος 2010
Είχα πει παλαιώτερα πως μέχρι να διορθωθεί το πρόβλημα του Αντρέα στο ποδήλατο του δε θα είχαμε περισσότερα νέα.
Έτσι λοιπόν αφού πλέον έχει το ποδήλατο στα χέρια του εδώ και 2 εβδομάδες κανονίσαμε και κάναμε τη βόλτα που θέλαμε εδώ και καιρό. Την ανάβαση του Υμηττού από την άσφαλτο.
Πράγματι η διαδρομή είναι πανέμορφη και το μόνο κακό είναι τα αυτοκίνητα, όμως ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος έτσι;
Βέβαια για να πραγματοποιηθεί αυτή η βόλτα έπρεπε κι ο Αντρέας να πάρει τροχούς για το δρόμο (εγώ έχω εδώ και καιρό για να πηγαίνω που και που στη δουλειά με το ποδήλατο), πράγμα που έκανε και πήρε τους Fulcrum Red Metal 5. Οι βασικοί τροχοί δηλαδή της Fulcrum που όμως είναι αρκετά καλοί!
Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ καλά, όμως περίπου στη μέση αρχίσαμε να κουραζόμαστε. Κάναμε συνολικά 3 στάσεις με την στάση στον ΟΤΕ (κοντά στη μέση της διαδρομής) να είναι η πιο γλυκιά καθώς φάγαμε και το τοστάκι λίγο αργότερα.
Συνεχίσαμε μετά τη μικρή ανάπαυλα και τις φωτογραφίες ώσπου φτάσαμε στο τελευταίο φυλάκιο κοντά στη κορυφή. Ο αέρας εκεί ήταν δυνατός και λόγω του ότι εγώ δεν ήμουν ντυμένος κατάλληλα είπαμε να πάρουμε 2-3 φωτογραφίες το βίντεο που θα δείτε παρακάτω και να την κάνουμε!
Έτσι λοιπόν πήραμε το βίντεο κτλ. και αρχίσαμε την κατάβαση. Εκεί ήταν και το fun part όμως! Κατεβαίναμε με τρελές ταχύτητες κοντά στα 60 χιλιόμετρα την ώρα και μπορώ να πω πως το χαρήκαμε ιδιαίτερα μετά από την ανάβαση. Στο τέλος πριν το σπιτάκι της πυροσβεστικής (αυτό που είναι δίπλα στη Κατεχάκη) στην κατηφόρα πιάσαμε 65χλμ/ώρα και τρελαθήκαμε :). Ήταν τέτοια η ταχύτητα που όταν πάταγα τα φρένα ακουγόταν ένας ήχος λες και τηγανιζόταν το λάδι μέσα στα καλώδια και τα πιστόνια... Να 'ναι καλά όμως τα Formula με έβγαλαν ασπροπρόσωπο.
Η βόλτα σίγουρα θα επαναληφθεί γιατί ήταν πολύ fun στο κατέβασμα. Until next time λοιπόν!
ΣΧΟΛΙΑ