Χτες (Κυριακή 19/1) πήραμε την απόφαση και πήγαμε προς Πάρνηθα στα Βασιλικά. Μπορώ να πω πως δεν ξεκίνησε καλά η Κυριακή από τις πρώτες πρωινές τις ώρες, καθώς ξενύχτησα μέχρι τις 2:00 τα ξημερώματα και μετά δεν είχα όρεξη να ξυπνήσω στις 8:30 το πρωί. Έτσι αργήσαμε να ετοιμαστούμε καθυστερώντας περίπου 15-20 λεπτά να φτάσουμε στο ραντεβού μας στις 10:20 το πρωί.
Τέλος καλού όλα καλά όμως αφού τελικώς είμασταν στη γέφυρα της Βαρυμπόμπης κατά τις 10:45 και προλάβαμε την υπόλοιπη παρέα! Βουρ μετά στο μικρό πάρκινγκ για να βάλουμε τα γαϊδουράκια (αυτοκίνητα, το δικό μας είχε στη σχάρα 3 ποδήλατα, τα 'φτήσε το καημένο) στο χώρο τους. Εκεί βρήκαμε και τους υπόλοιπους. Σύνολο; 10 άτομα έτοιμοι για μια αξέχαστη βόλτα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν τη βόλτα μας από το πάρκινγκ και φύγαμε για ένα μονοπάτι δίπλα στις γραμμές του τρένου... Αμέσως βγήκαμε σε ένα πολύ στρωτό και ποδηλατικό μονοπάτι (όχι πολύ πλατύ) με περιοχές με νερόλακους. Αμέσως μετά σε μία μεγάλη ανηφόρα, η οποία με πόνεσε λίγο η μέση στο τέλος για να την βγάλω, όμως μετά άρχησαν τα ωραία μονοπάτια με περιοχές με λάσπη, μονοπάτια μικρά που ίσα ίσα πέρναγες, με φυλωσιές ανάμεσα και κορμοί από εδώ και από εκεί. Νεροφαγωμένα κομμάτια (τα πρώτα μονοπάτια και με πεζοδρόμιο όπως είπε και ένας συν-ποδηλάτης) που κατέληγαν σε πανέμορφα ανοίγματα!
μονοπάτια με περιοχές με λάσπη, μονοπάτια μικρά που ίσα ίσα πέρναγες, με φυλωσιές ανάμεσα και κορμοί από εδώ και από εκεί.
Οπως επίσης και Drop Outs με ύψος γύρω στο 1 μέτρο το καθένα, ιδανικά για αλματάκια. Εγώ προσωπικά με το Scale μου έκανα 3-4 αλματάκια γιατί φοβόμουν μην το σπάσω και μείνω με τις ρόδες στο χέρι! Παρόλα αυτά άντεξε και ο σκελετός και οι ζάντες. Αυτό πάει να πει DT Swiss και Shimano XTR τελικά, κάτι που με τις Alex Rims θα έκλεγα με μαύρο δάκρυ τώρα!
Η παρέα ήταν πολύ σούπερ, 10 άτομα άλλωστε να ποδηλατούν είναι μεγάλος αριθμός, εφόσον δε πρόκειται για αγώνα. Συνατήσαμε και πολλούς MXάδες να σκίζουν τις μηχανές και το βουνό, όπως και άλλους ποδηλάτες να απολαμβάνουν το τοπίο! Απλά και συγγνώμη που θα το πω αυτό, τελικά ο Υμηττός υπολείπεται της Πάρνηθας κατά πολύ. Δε λέω έχει κι αυτός τα μονοπάτια και τις μοναδικές του περιοχές, αλλά όχι όπως στην Πάρνηθα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ντίνο που μας οδήγησε σ' αυτά τα μονοπάτια βοηθώντας να μην χαθούμε, γιατί εκεί χάνεσαι πολύ εύκολα αν δεν ξέρεις.
Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν, που θα υπάρξει σίγουρα!
ΣΧΟΛΙΑ