Από που να αρχίσω και που να τελειώσω από την χτεσινή μας εξόρμηση;
- Από το ότι πλέον γίναμε 6 άτομα και πάμε αισίως για 10;
- Από το ότι πήγε χτες να γίνει τσαμπουκάς, γιατί κάποιοι στο βουνό δεν προσέχουν τα παιδιά τους και τα αμολάνε πάνω στο χωματόδρομο (με αυτούς να είναι στα 50 μέτρα μακριά) που κυκλοφορούν μηχανές και ποδήλατα με υψηλές ταχύτητες;
- Από το ότι είχαμε κάποιους τραυματισμούς;
Είμασταν περισσότεροι από κάθε άλλη φορά έτσι γουστάραμε ακόμη περισσότερο! Έξι άτομα με προοπτικές να γίνουμε οχτώ στο αμεσότατο μέλλον, μετά από σημερινές πληροφορίες βέβαια. Από ώρες καλά τα πήγαμε, με τον Γιάννη (αδερφός του Γιώργου) να περιμένει τους υπόλοιπους καθώς είχε φτάσει από νωρίς.
Όταν φτάσαμε όλοι αρχίσαμε το ρύθμισμα στα ποδήλατα μας για γρήγορες διαδρομές και συνεχόμενα κολπάκια στα κατσάβραχα με ορθοπεταλιές και κόντρα παξιμάδια!
Όλα ήταν μια χαρά μέχρι να πάμε στην περιοχή με τα άλματα. Εκεί πάλι σαν τρελοί που είμαστε αρχίσαμε να πηδάμε πάλι (αυτή τη φορά με απόλυτη επιτυχία παρακαλώ!), όμως η χαρά κόπηκε όταν ο Γιώργος μετά από μία προσγείωση του χτύπησε άτσαλα στο αριστερό χέρι το νεύρο και πιάστηκε άσχημα. Συνέχισε μετά το ποδήλατο αλλά λαβωμένος...
Επίσης αυτός που μας τα χάλασε λίγο ήταν και ο Αντρέας Μ. κι αυτό γιατί άργησε κάποια ώρα και αποφασίσαμε να φύγουμε χωρίς αυτόν. Αυτό που τον δικαιολογεί όμως είναι πως ο Γιώργος είχε αφήσει το κινητό στο αμάξι και δε μπόρεσε να μας πει να περιμένουμε γιατί σε κάνα 10λεπτο θα έφτανε. Μας βρήκε όμως όλους στην καλοπούλα να ξεκουραζόμαστε και μετά από τις απαραίτητες φιλοφρονήσεις για τα νέα XTR και RaceFace δισκοβραχίωνα ξεκινήσαμε για το βοτανικό μονοπάτι άλλη μία φορά!
Ένα μικρό video από τα άλματα μπορείτε να δείτε εδώ:
Αφού πλέον είμασταν κοντά στη Μονή Καισαριανής, είπαμε να κατεβούμε από το ίδιο μονοπάτι που είδατε στα προηγούμενα video. Δύο από εμάς το κάναμε αυτό -εγώ και ο Αντέας Α.- σιγά σιγά καθώς ήταν κάτι μικρά παιδάκια. Οι άλλοι πιο συνεσταλμένοι ήρθαν από ένα πιο βατό και όχι τόσο απότομο μονοπάτι γι' αυτό ακριβώς το λόγο.
Έλα όμως που οι γονείς τους νόμιζαν ότι κατέβηκε η γκεστάπο για να τους πάρει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και άρχισαν να φωνάζουν επειδή περάσαμε από εκεί με τα ποδήλατα, ενώ εκεί βρίσκονται άνθρωποι και δε θα έπρεπε να βρίσκονται ποδήλατα όπως έλεγαν.
Αυτό ξεχείλησε το ποτήρι που ήταν στα όρια για τον Γιώργο, γιατί εδώ που τα λέμε είχαμε και εμείς δίκιο. Είχαν αφήσει τα παιδιά τους αμολημένα, όχι στην αλάνα που εκεί μια χαρά μπορούν να παίξουν άνετα, αλλά μπροστά στα μονοπάτια του χωματόδρομου, που περνάνε από εκεί συνεχώς μηχανές και ποδήλατα. Περάσαμε και εμείς αργά προσέχωντας να μην τα χτυπήσουμε όπως είπα παραπάνω και άρχισαν να κράζουν σαν τις κλώσες άντρες και γυναίκες για τα παιδιά. Αυτό επειδή προχτές που είχαν ξανανέβει αυτοί, είχαν περάσει άλλοι ποδηλάτες σφαίρα και τους είχαν φοβήσει και εφόσον βρήκαν μετά εμάς είπαν να μας τα χώσουν. Λογαριάζανε χωρίς τον ξενοδόχο όμως και πήγε να γίνει μεγάλος τσαμπουκάς, αλλά ευτυχώς παρενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και τελείωσε εκεί.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μετά από αυτό, αφού βέβαια μας είχαν χαλάσει τη μέρα αυτοί οι "υπεύθυνοι" γονείς και τραβήξαμε άλλο ένα video με τι άλλο; Περάσματα από λασπωμένο έδαφος και μικρές λιμνούλες:
Επεισοδιακή λοιπόν η χτεσινή βόλτα με πολλά να έχουν γραφτεί στο βιβλίο συμβάντων.
Α, ναι, έχασε και ο Ολυμπιακός με 4 - 0 από την ΑΕΚ, όμως αφού είμαστε ακόμη πρώτοι ότι και να πείτε τα ακούω όλα βερεσέ...
ΣΧΟΛΙΑ